Karin (45)* zegt de meest vreselijke dingen te moeten doen om bij de reclassering te kunnen komen. Nu wacht haar een werkstraf.
‘Boos’ is niet eens het juiste woord voor de manier waarop Karin over haar huisarts denkt. Ze is ervan overtuigd dat hij haar niet alleen de juiste zorg onthoudt, maar ook nog eens ongevraagd haar dossier deelt met anderen. In Spanje heeft ze wél een behandelaar gevonden die zegt haar van haar nek-, rug- en overige klachten af kan helpen. Om die behandeling te kunnen bekostigen, ziet ze zich genoodzaakt zichzelf te prostitueren.
Dat haar huisarts vragen stelt bij de effectiviteit van de Spaanse behandeling, kan ze niet waarderen. In 2022 verschijnt Karin voor de rechter nadat ze de huisarts dreigde hem ‘een kogel door het hoofd te schieten’. Ook de overige medewerkers van de praktijk zijn door Karin bedreigd. Reden voor de politierechter om een voorwaardelijke taakstraf van 20 uur op te leggen. Met daarbij de eis dat Karin niet meer in de buurt van de huisarts komt, meewerkt met de reclassering en een behandeling accepteert wanneer de reclassering deze voorstelt.
In een rolstoel
We zijn nu bijna twee jaar verder en een advocaat duwt Karin in een rolstoel de rechtszaal binnen. Ze heeft zich niet aan de voorwaarden gehouden en loopt nu kans de 20 uur werkstraf alsnog uit te moeten voeren. De aanwezige medewerkster van de reclassering is zeer stellig. Wat haar betreft heeft Karin onvoldoende meegewerkt en valt er met haar geen afspraken te maken. Karin is het daar niet mee eens. ,,Ik kan niet met de bus naar de reclassering. Het gehobbel als de bus door de wijk over die steentjes rijdt, is te belastend voor me.”
De rechter wil weten of Karin altijd aan een rolstoel gebonden is. ,,Helemaal niet”, zegt de reclasseringsmedewerkster. ,,Dit is de eerste keer dat ik haar in een rolstoel zie.” Karin knikt bevestigend. ,,Deze heb ik vorige week opgehaald omdat de klachten te erg werden”, vertelt ze. Er zijn een paar afspraken geweest waar Karin wél is verschenen. Met de taxi. ,,Die kost 46 euro per keer”, zegt ze. De rechter vindt dit een behoorlijk bedrag voor een stukje van 4,5 kilometer. ,,Daar zou ik dus voor moeten neuken”, zegt Karin. ,,Om dat te kunnen betalen?”, vraagt de rechter. ,,Ja”, bevestigt Karin. ,,Dat lijkt me ook niet fijn voor uw rug”, merkt de rechter op. Opnieuw is Karin het met de rechter eens. ,,Ik vind het verschrikkelijk om te doen en nadien doet alles me pijn.”
Op huisbezoek
Het liefst had Karin gezien dat de mensen van de reclassering op huisbezoek zouden komen. Maar zo werkt het niet, zo maakt de reclasseringsmedewerkster duidelijk. Volgens de officier van justitie heeft het op deze manier geen zin om de begeleiding via de reclassering voort te zetten. Hij stelt voor om alle bijzondere voorwaarden die zijn verbonden aan de voorwaardelijke taakstraf te laten varen. Met uitzondering van het contactverbod met de huisarts. De advocaat van Karin is het zeer met hem eens.
De rechter wijkt af van de eis van de officier van justitie. ,,Door iedereen is vastgesteld, dat u de begeleiding en behandeling via de reclassering echt nodig heeft. Ik krijg de indruk dat u vindt dat iedereen zich aan moet passen aan wat u belangrijk vindt. Maar zo werkt het niet.”
Karen zal 20 uur moeten gaan werken, anders zal de taakstraf ook nog omgezet kunnen worden in gevangenisstraf. ,,En hou op met hulpverleners te vervelen”, geeft de rechter haar nog mee.